انتخابات: یک بار برای همیشه

دوباره بحث انتخابات در ایران داغ است. ولی چندبار مگر یک ملت ظرفیت فریب خوردن از چنین نمایشی را دارد؟ ایرانیها در این زمینه ظرفیت بی‌نهایت دارند. آخرین انتخاباتی که من در آن شرکت کردم (که اولین انتخابات ریاست جمهوری بود که در آن می‌توانستم رأی دهم) انتخابات سال 1376 بود. من رأیم را به خاتمی دادم و حتی پیش از شروع کارش از کارم پشیمان بودم. چون می‌دیدم که به هیچ‌کدام از وعده‌هایش عمل نخواهد کرد. من که سالهاست به این نتیجه رسیده‌ام که انتخابات ایران نمایشی است، بعد از تقلب سال 1388 فکر می‌کردم بقیه ایرانیها هم به این موضوع پی‌برده‌اند و دیگر در جمهوری اسلامی خبری از انتخابات 40 میلیونی نخواهد بود. ولی به نظر می‌رسد متوجه نبودم که ایرانیها به عنوان یک ملت حافظه تاریخی ندارند. شاید 40 میلیون ایرانی امسال در انتخابات شرکت نکنند، ولی رقم افراد به قدری خواهد بود که با کمی زیادگویی باز هم بلندگو‌های جمهوری اسلامی پیروزی خامنه‌ای را در بوق و کرنا کنند (البته اگر کسی هم شرکت نمی‌کرد باز هم اینکار را می‌کردند).

بهانه عده‌ای ازایرانیها این‌بار برای شرکت در انتخابات احتمالاً این خواهد بود که می‌خواهند جلو کارهای بی مغز احمدی نژاد را بگیرند و اگر کاری نکنند ایران به ورطه نابودی خواهد افتاد. این گروه متوجه نیستند که اولاً ایران به ورطه نابودی افتاده است و دوماً تنها راه نجات ایران شرکت نکردن در انتخابات فرمایشی است. شرکت کردن در انتخابات فرمایشی فقط مهر تأیید زدن به حکومت خامنه‌ای خواهد بود و با شرکت نکردن گسترده در انتخابات شاید حکومت به صرافت اصلاح رفتارش بیفتد. درست است که دستگاه تبلیغاتی حکومت انتخابات امسال را بسیار عظیم جلوه خواهد داد، ولی رقم واقعی شرکت کنندگان در انتخابات برسردمداران آن پوشیده نیست.

عده دیگری از ایرانیان هم از سر فرصت طلبی و برای چاپلوسی در انتخابات شرکت می‌کنند. سخن من به عنوان یک هم‌وطن به این گروه که تعداد زیادی از هر طبقه اجتماعی می‌باشند، این است که آینده خود و فرزندانشان را فدای فرصت‌طلبی‌هایشان نکنند. شرکت در انتخابات امسال خیانت به فرزندانشان خواهد بود. 

می‌دانم که حرفهای من به گوش ایرانیها فرو نخواهد رفت. ایرانیها نشان داده‌اند که به این حرفها توجه ندارند. احتمالاً کسی حتی این پست را نخواهد دید، ولی وظیفه من گفتن حرفهایم است، حتی اگر گوش شنوایی نداشته باشد.