Friday, April 5, 2013

دنیا سرکار

من به عنوان یک ایرانی انتظار دیگری از دور جدید مذاکرات نداشتم. هیأت ایرانی نشان داد که به معنی واقعی کلمه همه سرکار هستند. در دور جدید مذاکرات، این هیأت طوری رفتار می‌کند که انگاری دفعه قبلی چراغ سبز به پیشنهادات 5+1 نشان نداده‌ است. فقط یک دلیل برای این رفتار می‌توان تصور کرد: وقت‌کشی به سبک ایرانی. برای یک ایرانی این‌طور وقت‌کشی اداری کاملاً عادی است. تعجب غیر ایرانیها از طرف دیگر قابل درک است. آنها تاکنون ندیده‌اند که کسی به این راحتی همه حرفهای قبلی خودش را فراموش کند. نه اینکه خارجیها خیرخواه ما ایرانیها باشند، رفتار هیأت ایرانی در شأن ملت ایران نیست. دلخوشی من به این است که این هیأت ایرانیها را نمایندگی نمی‌کند، بلکه نماینده ولی خودخواننده‌ی ملت است. 

از همین الان باید منتظر عواقب ریز و درشت این سرکاری در مقیاس جهانی باشیم. اولین اثر این سرکاری گران شدن دوباره دلار و طلا و کلاً همه‌چیز در ایران می‌باشد. که البته این چیزی نیست که برای رهبر ایران نگران کننده باشد. مسئولیت این امور با دیگران است. او فقط باید نگران آینده قدرت خودش باشد و در اصل نگرانی رهبر از گرانی با اصول قانون اساسی در نظام مردم‌سالار جمهوری اسلامی در تضاد است. ولی اثر اصلی این سرکاری نزدیکی ایران به لبه پرتگاه جنگ است. آمریکایی‌های طالب یک جنگ داخلی به سبک سوریه در ایران هستند، که بدترین سناریوی  ممکن در ایران یرای ایرانیهاست. ولی رفتار ایران در مذاکرات بلاخره آنها را وادار خواهد کرد که به جنگ با ایران تن دهند. با اینکه جنگ آمریکا با ایران هم خیلی آینده خوبی برای ایرانیها ترسیم نمی‌کند، ولی این جنگ به مراتب بهتر از جنگ داخلی خواهد بود. وضعیت کنونی ایران بسیار ناپایدار است و اگر رهبر به این دل‌خوش کرده که با زور سرنیزه جلو شورش گرسنگان را خواهد گرفت، باید بگوییم بینشش از وضعیت معیشت ایرانیها بسیار سطحی است.

No comments:

Post a Comment