بمب‌گذاری بستون

هیچ کاری بزدلانه‌تر از کشتن انسانهای بی‌گناه با بمب نیست. اینکه بمبی کنار خیابان گذاشته بگذاری و منتظر بمانی که بتوانی وقتی آنرا منفجر کنی که تعداد بیشتری را بکشی که نه می‌شناسی که هستند و نه می‌دانی که در زندگانی چه کرده‌اند، با هیچ منظقی سازگار نیست. کشتن انسانها به هر دلیلی وحشیانه است، چه رسد به اینکه به صورت کور دست به کشتار بزنی.

من این مطلب را در حالی می‌نویسم که یکی از بمب‌گذاران کشته شده است و دیگری فراری است. تصورش هم برای من دیوانه کننده است. دو برادر که در یک کشور دیگری بجز کشور محل تولدشان زندگی می‌کنند و داشگاه می‌روند و کار می‌کنند، تصمیم می‌گیرند چند نفر از هم‌شهری‌های جدید خود را بکشند. درست است که دولت آمریکا جنایتهای زیادی در سراسر جهان سوم مرتکب می‌شود. ولی این دلیل نمی‌شود حتی همان جنایتکاران را کشت، چه رسد به انسانهایی که حتی نمی‌دانند چنین جنایاتی اتفاق می‌افتد. کشتن جنایتکاران از انسان جنایتکار می‌سازد. وفتی انسانی به هر دلیلی شروع به کشتن کرد، خود جنایتکار است (این حتی شامل دولتها هم می‌شود). به جای کشتن می‌شود سعی کرد انسانها را از از وقایع آگاه کرد. البته که این کار در این دنیای مدرن تقریباً غیر ممکن است. ولی این دلیل نمی‌شود که انسانی دست به کشتن بقیه بزند.