همین الان که من در حال نوشتن این مطلب هستم، مناظرات تلویزیونی برای انتخابات در حال برگزاری است. مطمئناً من رأی نمی‌دهم، همانطور که دفعه قبل هم به کسی رأی ندادم. ولی نمی‌توانم نسبت به دروغ‌گویی کاندیداها بی‌توجه باشم. به نظر من این مناظرات قبلاً تمرین شده هستند و هر کس می‌داند که چه باید بگویید و چه نباید بگویید. به هر حال این افراد منتخبان رهبر هستند. اوست که مثل خدا به ملت حکم می‌کند از بین چه کسانی حق انتخاب دارد. مشکل من در حال حاضر ساده‌لوحانی هستند که فکر می‌کنند حرفهای این مناظرات دعوای واقعی است. تنها چیزی که می‌شود به این افراد گفت این است که مگر 4 سال پیش به این زودی از یادتان رفته است؟ چطور حافظه‌تان اینچنین کوتاه است. چطور خون‌های ریخته شده را فراموش می‌کنید. چطور انتظار دارید حرف‌تان در برابر خواسته رهبر در نظر گرفته شود؟ چرا هر بار به دیکتاتور رأی می‌دهید؟
تا وقتی ایرانیها قدرت دیدن واقعیت روز ایران را ندارند، ایرانیها باید در بدبختی و فلاکت زندگی کنند. رئیس جمهور فقط عروسکی در دستان دیکتاتور است.
No comments:
Post a Comment